Op leeftijd

Op het gevaar af dat ik aangeklaagd wordt voor leeftijdsdiscriminatie, wilde ik vandaag toch even iets kwijt aan huiseigenaren ‘op leeftijd’, zoals we dat zo netjes formuleren. En ik heb eerlijk gezegd geen idee waar die leeftijdsgrens dan precies ligt. Ik denk altijd: ‘ouder dan ik’. Gek hè, hoe zo’n idee over ‘op leeftijd zijn’ steeds opschuift? En volgens mij niet alleen in mijn Huizenvrouwtjeshoofd, maar ook in de buitenwereld. De generatie van mijn moeder had bijvoorbeeld geen Madonna’s of Tina Turners die we toch nauwelijks ‘op leeftijd’ durven noemen. Terwijl ze in de zestig en dik in de zeventig zijn. Zie je deze dames al met een rollator over het podium schuiven? Maar goed, ik dwaal af. We zouden over seniore huiseigenaren praten. En dan specifiek over het hebben of opmaken van een levenstestament en waarom dat handig is. In zo’n levenstestament staat namelijk een volmacht opgenomen die in werking treedt als je zelf niet meer in staat bent om zelfstandig te handelen. Bijvoorbeeld door een ziekte of een ongeluk. In die volmacht worden één of meerdere personen aangewezen die jou in dat geval mag/mogen vertegenwoordigen. En dat is prettig als je huis verkocht moet worden terwijl onverhoopt zoiets als de ziekte van Alzheimer heeft toegeslagen. Dan kan de gevolmachtigde voor je tekenen. Best handig om je eens in te verdiepen dus, als huiseigenaar op leeftijd. Via ons of de notaris. Ik zag laatst trouwens Thomas zich ook al inlezen in deze materie. Zou hij denken dat het feit dat ik zijn rondslingerende sokken ‘vergeet’ op te rapen, te wijten is aan beginnende Alzheimer? Nou, ik kan je vertellen dat dát niets met mijn leeftijd te maken heeft!

Lees hier alle verhalen van Het huizenvrouwtje