Even voorstellen

Het huizenvrouwtje

Ik ben Elly. Van jongs af aan wist ik dat ik ‘iets’ met huizen wilde doen. Ik droomde ervan om huizenvrouwtje te worden. Niet te verwarren met huisvrouwtje, want dáár ben ik dus niet voor in de wieg gelegd, al doe ik af en toe mijn best. Compleet met hoofddoekje en plumeau om in de stemming te komen. Maar op de één of andere manier kan ik geen passie vinden voor het poetsen. In tegenstelling tot het kopen, verkopen en taxeren van huizen. Dáár loop ik warm voor; dáár word ik enthousiast van. Lekker met mijn kennersblik huizen van onder tot boven en van binnen en buiten bekijken. Met als doel ze op de juiste waarde te schatten en/of van eigenaar te laten verwisselen.

Speurneus
Soms loop ik als huizenvrouwtje door zo’n woning en krijg ik tóch spontaan de schoonmaakkriebels (wees gerust, ik doe er verder niets mee, hoor). Als ik de cavia’s ruik bijvoorbeeld, of een hondenluchtje bespeur. Als het konijnenhok riekt of als ik lucht krijg van een leguaan. Ik vind ‘t soms best lastig om dat aan de eigenaar te vertellen. Die is meestal gewend aan die geuren en merkt ze niet meer op. Moet ik heel subtiel wat schoonmaakmiddelen meenemen op een volgende afspraak? Of wat minder subtiel mijn neus ophalen bij binnenkomst? Een beetje laf een mailtje sturen over dit delicate onderwerp?

Geurloos
Als het huizenvrouwtje vond ik de oplossing; ik schreef er gewoon een stukje over. Je zit het nu met je eigen ogen te lezen. En als je toevallig huiseigenaar en dierenbezitter bent; gebruik dan behalve je ogen ook je neus voor je je woning laat bezichtigen door potentiële kopers! Want het maakt het huizenvrouwtje niks uit hoor, maar de meeste mensen geven toch de voorkeur aan een geurloos optrekje.

Lees hier alle verhalen van Het huizenvrouwtje